Zioła to w medycynie Chińskiej środek zapobiegawczy albo stanowiący oddzielną kurację leczniczą czy uzupełniającą przy akupunkturze . W Chinach stosuje się je nawet na codzień w odżywianiu, dodając do potraw czy herbaty. W terapii zastępczej lub uzupełniającej do akupunktury stosuje się specjalne, tzw. „Formuły Ziołowe”, składające się zwykle od kilku do kilkunastu składników , wzajemnie się uzupełniających lub synergizujących. Takie formuły mają historię, opracowywanych przez historycznych lekarzy w ich laboratoriach. Mnóstwo formuł ziołowych było potwierdzonych w skuteczności przez wiele wieków. Stosowane są z sukcesem przy różnych dolegliwościach, chorobach, pandemiach.Chińskie ziołolecznictwo, stosowane od 4 tysięcy lat na Wschodzie, zapewnia podstawową opiekę zdrowotną prawie jednej czwartej ludności świata.Najwcześniejsze zapisy o ziołach w Chinach, pochodzą z czasów dynastii Zhou i wcześniej, kiedy najstarsze wzmianki dotyczące uzdrawiającego działania ziół znaleziono w Klasyce Przemian (Yi Jing) i Klasyce Poezji (Shi Jing) (Reid, 1996). W tych klasykach dziesiątki ziół wymieniono w różnych kontekstach związanych z leczeniem i dietą.W XXI wieku, zainteresowanie alternatywnym leczeniem, w szczególności ziołolecznictwem, gwałtownie rośnie na całym świecie. Dzieje się tak dlatego, że medycyna chińska daje bardziej kompleksowe rozwiązania i wybitnie satysfakcjonujące rezultaty. Ponadto, medycyna chińska kładzie nacisk na zapobieganie chorobom, tak, jak ich leczenie.System uzdrawiania Tradycyjnej Medycyny Chińskiej (TCM) stanowi, że choroba jest wynikiem lezących u jej podstaw, wadliwych funkcji narządów lub braku równowagi yin i yang danej osoby. Kiedy rozwija się choroba, niezależnie od tego, jaką ona jest i gdzie dokładnie się znajduje, choruje cały organizm. Zatem leczenie powinno być skierowane na przyczynę choroby i całą osobę. Z drugiej strony, medycyna zachodnia uważa chorobę jako wyizolowaną jednostkę w ciele i leczenie jej jest zwykle skierowane jedynie na objawy.Podejście TCM postrzega każdego pacjenta i dolegliwość w unikalny i odrębny sposób. Przyczyny tej samej choroby mogą być zupełnie inne, nawet gdy dwie osoby cierpią na tę same dolegliwości. Dlatego też można je traktowana zupełnie inaczej. Takie podejście jest bardziej skuteczne niż konwencjonalne zachodnie podejście, polegające na stosowaniu identycznej terapii lekowej u wszystkich osób mających podobne objawy. Zarówno w swojej filozofii, jak i praktycznym zastosowaniu w kierunku leczenia, TCM ma wiele do zaoferowania medycynie zachodniej. Chociaż istnieją różne gałęzie TCM, takie jak chińskie ziołolecznictwo, akupunktura i Qigong, zasadnicza filozofia jest taka sama. Ludzie Zachodu mogą być najbardziej zaznajomieni z metafizyką Yin i Yang, reprezentującą dwa końce spektrum, takie jak zimno - gorąco, kobieta - mężczyzna, czy wnętrze - zewnętrze. Kiedy koncepcja ta jest stosowana w odniesieniu do ludzkiego ciała, Yin i Yang są związane z różnymi częściami lub organami ciała, lub po prostu z odczuwaniem zimna i gorąca. Zgodnie z filozofią taoizmu, człowiek powinien utrzymywał równowagę Yin i Yang; w przeciwnym bądź razie naruszenie tej równowagi spowoduje różne syndromy czy choroby. Wtedy, dla przykładu, zioła o właściwościach "gorących" mogą być stosowane do leczenia zespołu "zimnego" i odwrotnie.Kolejną podstawową teorią w TCM jest teoria Pięciu Elementów, która opisuje ludzkie ciało i zioła za pomocą pięciu elementarnych cech (Drewno, Ogień, Ziemia, Metal i Woda). Na przykład, Woda reprezentuje nerki, pęcherz moczowy, Ogień reprezentuje serce, jelito cienkie i język. Ponieważ pięć elementów jest powiązanych zarówno w kręgu tworzenia (Drewno -> Ogień -> Ziemia -> Metal -> Woda -> Drewno), jak i w kręgu destrukcji (Drewno -> Ziemia -> Woda -> Ogień -> Metal -> Drewno), wszystkie organy w ciele są także połączone i można na nie wpływać zgodnie z atrybutami odpowiednich ziół.
Literatura:Beijing TCM College (1980). „Essentials of Chinese Acupuncture”. Beijing:Joseph P. Hou. „The Healing Power of Chinese Herbs and Medicinal Recipes”Publikacja naukowa: (Chan K. (1995). „Progress in traditional chinese medicine”. <em>Trends Pharmacol. Sci.</em> 16 182–187. 10.1016/S0165-6147(00)89019-7, 1995).
